Voor geen meter

Ik moet zeggen, al wist ik het eigenlijk van te voren, het was wél een beetje van een teleurstelling.
Mijn eerste uur Tacxen op de TT (tijdrit) fiets is een feit, en het ging niet helemaal lekker.

Waarom?

Nou, ik denk een combinatie van een aantal zaken:

Allereerst ben ik 's middags lekker wezen hardlopen, was erg fijn is. Alleen de benen zijn het niet gewend om eerst een half uurtje op gestampt te worden, alvorens een uur of vijf later een uur lang met wisselende weerstanden rond te moeten draaien.
Daarnaast is het een nieuwe fiets, en deze moet dus nog fijn afgesteld worden.
Het is ook bovendien een TT fiets, waardoor je sowieso erg laag zit, en ik ben "gezegend" met een eigen airbag die je dan behoorlijk in de weg gaat zitten.
(voor degenen die nooit op een TT fiets hebben gezeten; je kunt het vergelijken met laag in de beugels fietsen op een racefiets, en dan maal drie).
Maar ja, aan de "airbag" wordt langzaam gewerkt, en hopelijk is deze over een half jaartje sterk gereduceerd.

Het ergste was echter het wennen aan een nieuwe zadel! Ik had lang getwijfeld over welke zadel ik wilde op mijn nieuwe fiets. Op mijn racefiets én mijn mountainbike heb ik Specialized zadels, die met hun "Body Geometry" erg lekker zitten. Omdat ik ook geen last wilde hebben van een "slaapzak" heb ik ook gekeken naar de TT zadels van ISM (weet je wel, de lelijke zadels met het spleetje aan de voorkant... zie HIER).
Ik was echter héél erg gecharmeerd van de nieuwe TT zadels van Prologo met hun anti-slip ribbels, en daar ben ik uiteindelijk voor gezwikt.
Nu weet ik dat je aan een zadel moet wennen, maar dit doet wél héél erg zeer! Gewoon niet voor mij denk ik dan, maar ja, wat moet ik nu doen? Blijven volhouden (wie weet went t wel)? Overstappen naar Specialized TT zadel (bevalt ongetwijfeld, maar tja......).

Ik zal er de komende tijd over nadenken..... de eerste geplande tijdrit is begin April, en ik ga er erg onbevangen naar toe, en ik merk wel wat me overkomt........dus ik heb even de tijd.

Tijdrijden

Ik heb altijd een soort droom, wens, verlangen..... wat je het ook wilt nomen om te gaan tijdrijden en een eigen tijdritfiets op te bouwen.
Tijdrijden is in die zin het eerlijkste vorm van wielrennen..... je bent tenslotte alleen op jezelf aangewezen.

Wat maanden geleden begon als "geintje" toen ik tegen wielervriend en wielerfotograaf Cock vd Burg a.k.a. Number Seven (zie hier zijn website) zei dat wij moesten gaan koppelen in de KoppelTijdrit van Stavoren in 2013. Ik wilde het al heel lang zoals ik zei, en bij Cock ging het meer en meer kriebelen toen hij zelf foto's aan het maken was.
De plannen werden in de loop der maanden meer en meer serieus, en afgelopen week wat het zo ver.
Beide hebben we nu een TT fiets erbij!! ;-)

De mijne heb ik zelf gebouwd en samengesteld en is een Planet X Stealth frame met een Corima 4-spaaks carbon voorwiel en een Pro Disc dicht achterwiel. Ik heb een Vision Trimax Carbon stuur, Vision TriMax Alu crank met een Miche 54 tands TT blad. Verder opgebouwd uit SRAM Force derailleurs, CNC remmen, een ProLogo TT zadel en uiteraard een gouden KMC ketting.

Hij moet nog goed afgesteld worden, maar hier alvast een kiekje.

Heb vreselijk veel zin om mijn doelen na te streven volgend jaar!!! We zijn al in training!

118-2-88

(bijna) Klop

Gisteren was een werkmaandag voor me, dus Sint Nic op en neer met de fiets. Niet een vroegedienst deze keer, maar een late, dus om 14u op de fiets, 15u werken, en rond 22u weer de 20km's terug naar IJlst.

Als ik een late dienst heb eet ik meestal 's middags warm, en 's avonds op het werk een stukje brood. Omdat ik weet dat ik daarna terug moet fietsen neem ik meestal een extra broodje rond een uur of 20u. Zo is de koolhydraattankje vol genoeg om de terugtocht te trotseren. Ik heb namelijk tijdens woon/werk nooit iets van eten bij me tijdens de trip. Is toch maar 20km.

Gisteren was het op het laatst wat hectisch op het werk, en er dus niet meer bij stilgestaan om iets extra's te eten. Helemaal ingepakt en wel met alles op slot stapte ik om 22.05u op de fiets en reed weg, bedenkend wat ik vergeten was. Geeft niks dacht ik...... ik ben zo thuis.

Dat viel even tegen...... de kou was "natter" dan ik verwachtte en ging door (bijna) alle lagen heen. Alleen mijn handen waren nog warm toen ik thuis kwam (Ik kan jullie allemaal GripGrab Polaris handschoenen aanraden. Nog NOOIT zo'n lekkere warme handschoen gehad.) ZIE HIER. 
De tegenwind die vel uit het noorden blies was ook meer dan gemeen, en ik kwam gewoon nooit lekker in mijn ritme. Bij Hommerts voelde ik mijn benen leeg raken en het gevreesde "licht en vooral machteloos" gevoel begon in te treden.
Haastig de knop omzetten en de laatste 5km doorbuffelen!
Opvallend moe en beslist niet voldaan kwam ik thuis aan. Snel een banaantje gegeten en onder de douche gesprongen om een beetje mens te worden.

Back in Business!

Koud Ritje:

Nou, het heeft even geduurd (op een woon-werk ritje na twee weken) maar ik ben weer langzaam aan het fiesten.
De gezondheid laat het eindelijk weer toe, na twee weken gesukkeld te hebben.
Ik ben afgelopen maandag op de winterfiets gestapt en heb een vrij rustig ritje (zie hier) gereden langs Oudega ri. Workum, dan omhoog ri. Bolsward om vervolgens vanaf Tjerkwerd met een waterkoude tegenwind naar IJlst te fietsen.
De koude Z.O. wind blies vrij hard maar desondanks was het erg mistig.
Ik ben niet gestopt om een foto te maken, maar het waren er schitterende spookachtige taferelen langs de Oudegaasterbrekken met de mist rollend over het grijze watermassa.

Ik vond 35km prima, en ben voldaan en gelukkig onder de douche gestapt.

Tacx:

Gisteren was het dinsdag, dus vast Tacx avond bij maat Wilco in de Tacx Studio in Aldeborn.
We hadden een Tacx DVD van de Ronde van Vlaanderen met de laatste +/- 8 á 9 beklimmingen. Het was een kwartier infietsen, lekker 40 minuten voluit rammen en weer 10 minuten uitfietsen.
De benen voelden erg goed aan, en nu ik dit schrijf (dagje later) is het gevoel steeds prima.

Ik moet mijn hardloopschema vanaf begin aan weer hervatten, (want 2 weken overslaan nadat je net begonnen was kan gewoon niet), maar het is fijn te merken dat het gevoel goed is na twee weken sukkelen.


118-2-88

Gesukkel

Wat een klote week heb ik gehad op t gebied van lichamelijk gesteldheid.
Ben ik ziek? Nou ik had wat keelpijn en een hoofd vol snot, en zowat alle spiertjes zeuren een beetje, maar echt ziek?
Nou nee, niet echt.. Ik kan niet zeggen dat ik 48u op bed moet gaan liggen en de boel de boel laten om te kunnen herstellen.
Voel ik me lekker dan? Nou nee, dat ook beslist niet.
Ik voel al een paar weken dat ik ziek word, zonder dat het doorzet.
Beslist niet ziek genoeg zoals ik zei om niks te doen behalve uitzieken. Maar ik stap niet zo 1-2-3- op de fiets of ga "lekker" een blokje om hardlopen.
Ik ben afgelopen zondag niet wezen fietsen, o.a. omdat ik wist dat ik de dag daarna mét de fiets moest naar werk. Dus even een dagje extra "rust en herstel" en lekker maandag met de fiets.
Maandag ging inderdaad lekker en ik heb genoten van mijn 40 woon/werk kilometers.
Tja, en dan word je dinsdag wakker, voel je zo belabberd als wat en dat gaat de hele dag door zodat je toch je wekelijkse "Tacx-afspraak" moet afzeggen. Dan maar vroeg op bed, dan is het woensdag wel beter.......

Nou, nee dus..... keelpijn is gelukkig zowat weg, en helaas daarvoor in de plaats lijkt t alsof ik een ontsteking heb in mijn rechter oor.
Hallo!! Oorpijn?? Dat hebben alleen kleine kinderen toch?? Ik kan me niet herinneren de laatste keer dat ik oorpijn had. Hoe dan ook voordat ik 12 was! En ondertussen blijven de spieren doorzeuren.

De mandarijnen, vit C tabletten, Strepsils en Echinaforce worden in grote hoeveelheden naar binnen gegooid, maar een volledig herstel lijkt niet nabij.

Wat een gesukkel is het ook............... BAH!!


118-2-88

Gestaag door

Na mijn vorige blog (waar mijn benen net zo goed geamputeerd konden worden) gaan de trainingen lekker door.
Ik heb inmiddels een paar keer weer hardgelopen (nu volgens een wat rustige schema) en heb ook binnen en buiten de nodige zweetdruppels weggetrapt.

Afgelopen zondag zijn we wezen fietsen in de Groene Ster. Ik wilde wat anders proberen, dus heb ik een set Cross tubewielen met remschijf voor mijzelf gemaakt en in mijn 29er MTB gezet.
Ga je nou echt sneller met de smalle cross bandjes? is wat ik wilde weten.

Nou, het ging best aardig kan ik je verklappen..... alleen bij de ZEER drassige grasstukken met lange gras was ik duidelijk in het nadeel, maar voor de rest (zelfs bij de zeer natte modderstukken) ging het verbazingwekkend goed!
Komende keren toch de oude wielen eronder totdat het begint te vriezen.... dan met een harde ondergrond weer de crosswieltjes eronder en vliegen maar!!

Hier de MTB met crosswielen, en met MTB-wielen.

118-2-88

Oei oei oei

Zo zeg..... je zou zeggen dat mijn benen toch wel iets gewend waren. Ik bedoel, ik ben zeker niet de lichtste, slankste wielrenner en zal dat nooit worden, maar ik heb dacht ik wel wat power in de benen....... toch?

Nou, ongetwijfeld wel, maar nu even niet.......

Ik ben gisteren voor het eerst in een paar jaar (rustig) een blokje om wezen hardlopen.
Hardlopen is toch (vind ik) een lekkere winteractiviteit.... ééntje waarbij je basisconditie op peil wordt gehouden, en het help mocht je overtollig gewicht hebben (zoals ik) een beetje af te vallen.

Dus.... gisteren lekker een beetje Armin van Buren op de iPod en lekker rustig een km of 4 hardlopen.
Niks geks, niks forceren, gewoon lekker rustig de spiertjes en gewrichten laten wennen aan het idee.

Nou, ik heb het geweten..... al na het douchen kwam ik de trap haast niet af en ben eindelijk met zeer pijnlijke benen op de bank gaan zitten. Nou ja, ik had uiteraard wat "pijn" verwacht, maar dit was toch wel heel even wennen hoor!
Ik ging op bed "wetend" dat de dag erna altijd nóg erger is, dus met dat gedachte viel ik vrij onrustig in slaap.

Echter, het herstellende vermogen is (veel) beter dan verwacht, want al voel ik uiteraard de benen nog héél goed na mijn loop-avonturen van gisteravond.... ze voelen niet héél dramatisch!

Ik zeg, volgende week een keertje weer! Dan even kijken hoe het gesteld is!



118-2-88

Rustig aan

Omdat ik weer lekker fanatiek bezig ben met fietsen en trainen weet ik van mijzelf dat ik soms moet oppassen dat ik niet té snel, té veel doe.
Daarom heb ik naast de drukke gang van zaken thuis, een weekje rustig aan gedaan en afgelopen dagen heb ik het beperkt tot een 45min op de rollers.
Ik merk wel dat als je zo lekker bezig bent, dat het kriebelt en soms moeilijk is om even de beentjes een dagje rust te geven.
Ze zijn nu weer (meer dan) uitgerust, en maar goed ook, want door omstandigheden heb ik nu plots vanaf morgen de komende vijf dagen maar liefst vier fietsdagen:

Vrijdag: 5u wekker en met de fiets naar Sint Nic om te werken (uiteraard 's middags weer terug)
Zondag: Rondje MTB'en met een paar fietsmaten
Maandag: Weer woon-werk
Dinsdag: vanaf deze week is t hele winter door dinsdag de vaste Tacx avond in de garage van fietsmaat Wilco in Aldeboarn.

Woensdag:...... Ik denk dat ik naar Frits ga in Folsgare voor een lekkere beenmassage. Zal ik wel aan toe zijn denk ik!

Night Ride

Sportief fietsen in het donker is bijzonder. Het is toch anders dan op je gewone fiets naar huis fietsen van de stad na koopavond.
Je gaat veel sneller, je bent met andere dingen bezig en je kijkt vooral goed naar de wegdek voor je. Je bent ook vooral anoniem, want niemand ziet wie je bent of hoe je er uitziet. Zeker niet op de lange, donkere stukken tussen steden en dorpen.

Ik zou gisteren op de rollers stappen om een uurtje te fietsen, maar vond het buiten eigenlijk prima fietsomstandigheden. Windstil, mooi temperatuur........ prima! Daarnaast moest ik iets langs brengen bij een maat van me in Leeuwarden, dus een mooie "night ride" leek perfect
Ik pakte de winterfiets  en stapte om een uur of kwart over acht op.

Ik had me gelukkig ingepakt, want de temperatuur daalde flink, en twee uur en een kwartier later kwam ik koud, moe en zeer voldaan weer thuis.

Ik heb werkelijk HEERLIJK geslapen vannacht!

Rit van gisteren. 




118-2-88

Rust

Bij een goede training hoor ook af en toe rust. Zo kan het lichaam herstellen van gedane arbeid om vervolgens met hernieuwde energie en een verbeterde conditie weer aan de slag te gaan.
Na 225km en een kleine Tacx uurtje gedaan te hebben de afgelopen week, is het vandaag tijd voor eventjes rust.
Morgen of overmorgen stappen we weer even op de rollers denk ik..... even kijken hoe het zit met de balans! :-)

118-2-88

Niet alleen

Het is toch wél zo.... als je met zijn tweeën bent is het toch anders dan als je alleen bent.
Uiteraard geldt dat voor veel dingen, maar ook voor fietsen.
Vandaag hebben fietsmaat Wilco D. te O. en ik lekker een rondje van 55km gefietst.
Er stond een flinke N.W. tegenwind tijdens de eerste 25km, maar met zijn tweeën kop-over-kop was dit goed te doen. Je spoort elkaar ook aan en het gevoel van "samen dit klusje klaren" is groter en voelt lekkerder dan wanneer je alleen je heldendaden moet trotseren. 
Op de terugweg dus wind mee en kletsend op t gemak reden we met een gang van 35km/u ri. Sneek.

Ik wilde de 50km aantikken vandaag en op een gegeven moment realiseerde ik me dat als we zo weer naar IJlst gingen dat ik dat net niet ging halen. Prompt besloten we de rondweg van Sneek mee te pikken, om alsnog boven de 50km uit te komen.
Zo gezegd, zo gedaan....... ook mentaal zit het momenteel lekker.

Morgen om 6u lekker 20km uitfietsen naar werk, en om 14.30u weer 20km naar huis.


118-2-88

Storing

Ik had het zo goed in mijn hoofd gisteravond...... thuis tot een uur of 21u werken, en dan lekker op de Tacx. Eerst even bij Uitzendinggemist wat uitzoeken om op de laptop te kijken (want anders is een uur in je eentje wel héél lastig vol te houden), dan soepel de pedalen strelen met een lage hartslag.

Super! Ik had er ook nog zin in!

De laatste uitzending van Holland Sport is het geworden, en ik stapte op de fiets en begon lekker te trappen....... met een hartslag van 224 b.p.m. (!!). Hmmmm, dat kan uiteraard niet, dus Garmin uit, weer aan, en dan nog een keer proberen. 105 b.p.m..... dat is beter!
Toen ik even mijn koptelefoon uit mijn oor deed hoorde ik mijn derailleur enorm ratelen. Ik verwisselde net mijn hoge carbon achterwiel voor mijn standaard Tacx wiel met Tacx-band, en de cassette was net wat anders dan de vorige. Meestal kan ik dat redelijk aanpassen tijdens het fietsen door aan de buisverstellers te draaien. Deze keer niet. Het ging van kwaad tot erger, en op een gegeven moment moest ik afstappen en de boel goed verstellen.
Beetje jammer, maar goed, weer op de fiets en trappen maar........ met een hartslag van 235 b.p.m.
Zucht....... Garmin weer uit, weer aan...... steeds te hoog.
Dit herhaalde zich een paar keer voordat ik gefrustreerd mijn borstband aftrok en tegen de laptop gooide.
Dan maar geen hartslaggegevens vanavond!

Desondanks dat ik niet veel echt arbeid had verricht, kreeg ik toch dorst. Ik nam een dikke slok uit mijn bidon en ging weer trap........ getverdemme! Wat was dit? Ik had zonder het te zien de verkeerde smaak drank gekocht (High5 ZERO Elektrolite .... erg lekker als het de juiste smaak is!). I.p.v. mijn vertrouwde bessen smaak had ik nu één of ander vieze meloen smaak genomen. Echt niet te zuipen.
Gelukkig was een koelkast binnen bereik (ik Tacx in de bijkeuken), en heb ik een fles cranberrysap gepakt en ben, iets wat mentaal geknakt, toch weer gaan fietsen. Het zat allemaal niet mee, maar toch wilde ik graag iets doen qua sport, dus toch maar doorgaan........ we hebben altijd Wilfried de Jong en Holland Sport nog!

Ik kwam lekker in mijn ritme en was benieuwd naar Willem van Hanegem als Coach van de Week toen het beeld stil stond........ er kwam de bekende zandloper in het scherm, en vervolgens de volgende mededeling:
"Verbinding met de server mislukt"

AARRGGHHH!!!!!!
Ik heb een paar stevige woorden met de Heer gesproken. Als het allemaal even tegenzit moet je dat ook kunnen accepteren op een gegeven moment, dus ben van de fiets afgestapt, heb ik mijn schoenen uitgedaan en heb lekker 20 minuten onder de warme straal van de douche gestaan.
Dan maar mijn lichaam goed soigneren.... ook belangrijk! 

Binnenkort de herkansing.


118-2-88

Woon-werkverkeer

Ik heb een haat-liefdeverhouding met woon-werkverkeer op de fiets.
De afstand van 19,5km van IJlst naar Sint Nicholaasga is net wat te kort voor een lekkere training en gewoon té lang om even de stadsfiets te pakken. Ik moet om 6:00u vertrekken als ik een vroege dienst heb, en ben pas om 22:45u weer thuis als ik een late heb.
Het duurt langer dan met de auto, dus moet je nóg eerder van huis...... om vervolgens weer ook nog eens veel later thuis te komen...... en dan hebben we het niet eens over het feit dat je eerst moet douchen op het werk voordat je dienst kan beginnen...... en de vieze fietskleren die je weer aan moet doen voor de terugreis naar huis.

Nou goed... "hoe maak je dit nou leuker?" dacht ik. Het is wel 2x 20km die je mooi even meeneemt eens in de week (op maandag heeft mijn vrouw altijd de auto nodig, dus als ik op een maandag moet werken, wat zo goed als altijd het geval is, dan moet ik met de fiets).
De weg ernaar toe is behoorlijk saai (onder de 11-stedenfietsers bekend als "dat vreselijk saai, rechte stuk tussen Hommerts en Spannenburg) en een leuke omweg is er niet. Alternatief is langs de A7 tussen Sneek en Joure.

Ik besloot dus gisteren op de terugweg tussen Spannenburg en Hommerts er een tijdritje van te maken. Naast een leuke cardiotraining zou dit ook betekenen dat ik sneller thuis was, want het kwam gisteren met bakken uit de hemel.
Op een MTB heb je niet echt een mooie tijdrithouding, of beter gezegd echt niet, maar gewoon lekker een km of acht flink doorrijden. De eerste vijf dat het nog wel vol te houden was, en de laatste drie voluit.
De snelheden waren niet super hoog maar ik heb toch flink afgezien en de benen ploften haast toen ik onder het aquaduct van Hommerts reed.
Daarna lekker rustig uittrappen naar huis, doorweekte kleren uittrekken en onder de warme douche stappen.

De terugweg naar huis.


118-2-88

Daar waren we weer!

Na een aantal maanden (lees: acht) niet meer geblogd te hebben dacht ik nu weer eens tijd dat wel te gaan doen. Datzelfde geldt overigens ook voor het fietsen, wat de afgelopen half jaar meer dan enorm bij ingeschoten is.

Het was voor mijn bedrijf Force Wheelz een geslaagde voorjaar en zomer...... ik heb veel mensen blij kunnen maken met sterk, mooi en betrouwbare wielen en ik heb flink aan de weg getimmerd met het versterken van mijn "goede naam". Hierdoor hebben veel mensen mij nu ook via "mond-op-mond" reclame weten te bereiken. Uiteraard erg leuk en fijn dat je werk gewaardeerd wordt!

Hierdoor, i.c.m. mijn "gewone" werk, en een drukke (maar mooie) gezinsleven is het eigen fietsen (want daar begon het uiteindelijk allemaal mee) zoals ik zei, enorm bij ingeschoten.
Ik heb wél een aantal dingen gereden dit jaar. Ik ben 2x voor een lang weekend naar Sauerland geweest (1x op de weg, 1x op de MTB), en ook de 11-stedentocht reed ik uiteraard uit, maar met beide had ik eigenlijk wat ik ook in Oostenrijk 2011 had...... ik was (veel) te zwaar en had (veel) te weinig getraind. Ik heb alles "op karakter" gedaan, wat eerlijk gezegd niet bijdraagt aan het factor: genieten.

Je hebt twee soorten "afzien" tijdens het fietsen:
Een soort waar je enorm van kunt genieten, en waarbij de verhalen achteraf met een soort heldendom verteld worden. Dat is echt genieten, want je weet dat je er alles aan hebt gedaan om te komen waar je nu bent, en al word je eerste of laatste...... je deed mee, en je kunt meepraten met de rest.
Daarnaast heb je een tweede soort afzien..... ééntje waarbij je ergens diep van binnen weet dat het aan jou ligt dat je niet hebt gepresteerd, en je weet ook erg goed waar je het de afgelopen maanden hebt laten liggen. Dit is een vreselijke vorm van afzien, want het knaagt aan je lang nadat je de schoenen uit de pedalen hebt geklikt.

Nu de er de laatste weken veel berichten langskomen over Marcialonga 2013, die uiteraard gekoppeld is aan mijn ultieme doel: Klasbak 2013, begint het enorm te kriebelen. De foto's, de klimprofielen, en wetend dat de sfeer na een lange dag in de zadel met een grosse weisse erg leuk zal zijn, hebben me doen denken over hoe ik ga aanpakken de komende acht maanden.
Aan het materiaal zal het niet liggen: ik heb immers een uitstekende fiets (Specialized Roubaix Pro Custom en ik heb net een set lichte klimwielen gemaakt van +/- 1295g. Deze worden voorzien van tubeless banden en latex sealant, dus zonder binnenbanden.
Voor de kenners/geïnteresseerden:

Naven: Tune Mig 70 / Mag 170
Velgen: NoTubes ZTR Alpha 340
Spaken: Sapim CX Ray
Nippels: Aluminium

Daarnaast komt er een lichte klimcassette en een andere achterderailleur om de grote 32 tands cassette te kunnen "hebben".

Maar goed..... mooie materiaal is niets waard als de berijder zelf niet in orde is.......

Gisteren is de wintertraining begonnen met een ritje van 50km. Ik heb mijn oude MTB toch niet verkocht, en omgebouwd tot winter-wegfiets.

Lichtere wielen, smalle racebanden, spatborden en een zeer krachtig set Hope lampen zorgen ervoor dat ik de hele winter kan doorfietsen op de weg, wat een leuke afwisseling is van de Tacx. De fiets wordt ook sowieso één keer in de week ingezet als woon-werk fiets. De rit naar Sint Nyk is toch lekker 20km heen, 20km terug.

Dus, we zijn begonnen, en er is veel werk aan de winkel! Ik heb er zin in!

(oh ja... ik zal proberen deze blog nu echt goed bij te houden...... :p)

118-2-88

Meten is weten

Een week geleden was het zover......
Ik mocht bij Thomas Wobma bij CycleTrend in Drachten een BG Fit doen.....

BG Fit?

Nou, BG staat voor Body Geometry en is een handelsmerk van Fietsfabrikant Specialized. Ze hebben een aantal producten (zadels, schoenen, handschoenen enz) die precies afgestemd kunnen worden op je eigen lichaam om zo goed, gezond en efficiënt mogelijk te kunnen fietsen.
Het is een heel meet systeem, en zo kan je fiets ook op de juiste manier afgesteld worden zodat jij er lekker op zit.

Ik heb een dik jaar geleden mijn fiets gebouwd na 10 jaar trouwe dienst van mijn Batavus te hebben gehad. Om zo weinig mogelijk overgangsproblemen te hebben heb ik mijn oude fiets tot in de puntjes opgemeten en zo mijn nieuws fiets afgesteld. Dit zorgde ervoor dat ik vrij moeiteloos me kon aanpassen aan de nieuwe fiets.
Maar tja...... was de afstelling nou goed en efficiënt, en was het rendement maximaal? Of was het gewoon een voortzetting van slechte gewoontes?

De BG Fit zou het zeggen!

Na eerst lichamelijk goed nagekeken te worden, werden een aantal dingen gelijk vastgesteld..... bijvoorbeeld mijn linkerbeen is een paar millimeter korter dan mijn rechterbeen. dus prompt ging er later een 2mm plaatje onder mijn linker schoenplaatje. Verder werd er geconstateerd dat mijn hamstrings vrij beperkt waren (dit wist ik.... ik ben sinds jaar en dag zo stijf als een plank en vooral het tegenpool van lenig!), maar dat mijn heupgewrichten erg soepel waren. Dit wist ik dus niet...... !

Na het lichamelijke gedeelte van de fitting is het tijd om op de fiets te stappen. Je fiets wordt in een Tacx gezet, en je gaat erop fietsen. Dit alle wordt gefilmd en kan onmiddellijk door de Master Fitter teruggekeken worden. Met behulp van plakkertjes op je benen kunnen bepaalde referentie punten bij heup, knie en enkel steeds opnieuw gemeten worden qua afstand en hoek. (bijvoorbeeld de hoek die je onderbeen met je bovenbeen maakt tijdens verschillende fases van de pedaalbeweging).
Aan de hand van al deze gegevens vinden er aanpassingen aan de fiets plaats. Mijn stuur en stuurpen waren gelukkig de juiste maat (ik heb een Pro Cavendish Edition stuur en stuurpen waar ik nogal van gecharmeerd ben, dus die wilde ik niet moeten inleveren ten goede van een betere zit op de fiets).

Wat wél aangepast moest worden was, naast de hoogte van mijn zadel (hij is met een goed cm omhoog gegaan) was mijn zadel zelf.
Ik rijd al 12 jaar op een Sella Italia Flite. Ik dacht dat het goed zat, en nam de veel voorkomende "slaapzak" voor lief, maar de laatste paar jaar werd het steeds erger (tot vervelends toe). Tijdens de Bike Motion beurs afgelopen oktober raakte ik in gesprek met een medewerker van Specialized. Hij meet mij snel op en ik bleek al jaren op een veel te smalle zadel te rijden.
Mijn Flite was 130mm, terwijl ik een zadel nodig heb van minstens 143mm.
13mm is in deze ene erg groot verschil. Ik heb ook nooit gereden op de zit-botjes, maar altijd er net tussen....... FOUT!!!!

Dus, prompt ging er een nieuwe zadel op de fiets, en na 2,5 uur (jaja, ze nemen echt de tijd voor je!) ben ik een heel stuk wijzer richting huiswaarts gekeerd.

"MAAR!!!!!...... helpt het ook??" hoor ik jullie roepen.......

Ik heb tot nu toe een 65min sessie op de Tacx gehad afgelopen woensdag, en vandaag ben ik 1u45m op de weg geweest....... De houding valt me niet tegen. Ik merk wel dat ik hoger zit, maar dat voelt niet onaangenaam.
De zadel is echter even wennen. Ik moet zitvlees gaan kweken op plekken waar ik dat niet heb, en dat zal even duren. Wél moet ik zeggen vandaag al beter ging dan woensdag.......

Gaat goedkomen dus!!

BG Fit doen?? Aanrader!!!

EINDELIJK!!!!

Het heeft even geduurd......... maar mijn website voor mijn bedrijf Force Wheelz is online!!

Het is een doorlopend project en zal regelmatig aangepast worden (mijn allochtone spelfouten bijvoorbeeld! ;-)). Er heeft veel tijd in gezeten, en nu het "klaar" is, heb ik nu eindelijk meer tijd om zelf te fietsen........ ;-)

Dus... kijk snel op www.forcewheelz.nl ....... ik ga een stukje fietsen! :-)