Gisteren was een werkmaandag voor me, dus Sint Nic op en neer met de fiets. Niet een vroegedienst deze keer, maar een late, dus om 14u op de fiets, 15u werken, en rond 22u weer de 20km's terug naar IJlst.
Als ik een late dienst heb eet ik meestal 's middags warm, en 's avonds op het werk een stukje brood. Omdat ik weet dat ik daarna terug moet fietsen neem ik meestal een extra broodje rond een uur of 20u. Zo is de koolhydraattankje vol genoeg om de terugtocht te trotseren. Ik heb namelijk tijdens woon/werk nooit iets van eten bij me tijdens de trip. Is toch maar 20km.
Gisteren was het op het laatst wat hectisch op het werk, en er dus niet meer bij stilgestaan om iets extra's te eten. Helemaal ingepakt en wel met alles op slot stapte ik om 22.05u op de fiets en reed weg, bedenkend wat ik vergeten was. Geeft niks dacht ik...... ik ben zo thuis.
Dat viel even tegen...... de kou was "natter" dan ik verwachtte en ging door (bijna) alle lagen heen. Alleen mijn handen waren nog warm toen ik thuis kwam (Ik kan jullie allemaal GripGrab Polaris handschoenen aanraden. Nog NOOIT zo'n lekkere warme handschoen gehad.) ZIE HIER.
De tegenwind die vel uit het noorden blies was ook meer dan gemeen, en ik kwam gewoon nooit lekker in mijn ritme. Bij Hommerts voelde ik mijn benen leeg raken en het gevreesde "licht en vooral machteloos" gevoel begon in te treden.
Haastig de knop omzetten en de laatste 5km doorbuffelen!
Opvallend moe en beslist niet voldaan kwam ik thuis aan. Snel een banaantje gegeten en onder de douche gesprongen om een beetje mens te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten