Ik heb een haat-liefdeverhouding met woon-werkverkeer op de fiets.
De afstand van 19,5km van IJlst naar Sint Nicholaasga is net wat te kort voor een lekkere training en gewoon té lang om even de stadsfiets te pakken. Ik moet om 6:00u vertrekken als ik een vroege dienst heb, en ben pas om 22:45u weer thuis als ik een late heb.
Het duurt langer dan met de auto, dus moet je nóg eerder van huis...... om vervolgens weer ook nog eens veel later thuis te komen...... en dan hebben we het niet eens over het feit dat je eerst moet douchen op het werk voordat je dienst kan beginnen...... en de vieze fietskleren die je weer aan moet doen voor de terugreis naar huis.
Nou goed... "hoe maak je dit nou leuker?" dacht ik. Het is wel 2x 20km die je mooi even meeneemt eens in de week (op maandag heeft mijn vrouw altijd de auto nodig, dus als ik op een maandag moet werken, wat zo goed als altijd het geval is, dan moet ik met de fiets).
De weg ernaar toe is behoorlijk saai (onder de 11-stedenfietsers bekend als "dat vreselijk saai, rechte stuk tussen Hommerts en Spannenburg) en een leuke omweg is er niet. Alternatief is langs de A7 tussen Sneek en Joure.
Ik besloot dus gisteren op de terugweg tussen Spannenburg en Hommerts er een tijdritje van te maken. Naast een leuke cardiotraining zou dit ook betekenen dat ik sneller thuis was, want het kwam gisteren met bakken uit de hemel.
Op een MTB heb je niet echt een mooie tijdrithouding, of beter gezegd echt niet, maar gewoon lekker een km of acht flink doorrijden. De eerste vijf dat het nog wel vol te houden was, en de laatste drie voluit.
De snelheden waren niet super hoog maar ik heb toch flink afgezien en de benen ploften haast toen ik onder het aquaduct van Hommerts reed.
Daarna lekker rustig uittrappen naar huis, doorweekte kleren uittrekken en onder de warme douche stappen.
De terugweg naar huis.
118-2-88
Geen opmerkingen:
Een reactie posten