Zo zeg..... je zou zeggen dat mijn benen toch wel iets gewend waren. Ik bedoel, ik ben zeker niet de lichtste, slankste wielrenner en zal dat nooit worden, maar ik heb dacht ik wel wat power in de benen....... toch?
Nou, ongetwijfeld wel, maar nu even niet.......
Ik ben gisteren voor het eerst in een paar jaar (rustig) een blokje om wezen hardlopen.
Hardlopen is toch (vind ik) een lekkere winteractiviteit.... ééntje waarbij je basisconditie op peil wordt gehouden, en het help mocht je overtollig gewicht hebben (zoals ik) een beetje af te vallen.
Dus.... gisteren lekker een beetje Armin van Buren op de iPod en lekker rustig een km of 4 hardlopen.
Niks geks, niks forceren, gewoon lekker rustig de spiertjes en gewrichten laten wennen aan het idee.
Nou, ik heb het geweten..... al na het douchen kwam ik de trap haast niet af en ben eindelijk met zeer pijnlijke benen op de bank gaan zitten. Nou ja, ik had uiteraard wat "pijn" verwacht, maar dit was toch wel heel even wennen hoor!
Ik ging op bed "wetend" dat de dag erna altijd nóg erger is, dus met dat gedachte viel ik vrij onrustig in slaap.
Echter, het herstellende vermogen is (veel) beter dan verwacht, want al voel ik uiteraard de benen nog héél goed na mijn loop-avonturen van gisteravond.... ze voelen niet héél dramatisch!
Ik zeg, volgende week een keertje weer! Dan even kijken hoe het gesteld is!
118-2-88
Geen opmerkingen:
Een reactie posten