Daar waren we weer!

Na een aantal maanden (lees: acht) niet meer geblogd te hebben dacht ik nu weer eens tijd dat wel te gaan doen. Datzelfde geldt overigens ook voor het fietsen, wat de afgelopen half jaar meer dan enorm bij ingeschoten is.

Het was voor mijn bedrijf Force Wheelz een geslaagde voorjaar en zomer...... ik heb veel mensen blij kunnen maken met sterk, mooi en betrouwbare wielen en ik heb flink aan de weg getimmerd met het versterken van mijn "goede naam". Hierdoor hebben veel mensen mij nu ook via "mond-op-mond" reclame weten te bereiken. Uiteraard erg leuk en fijn dat je werk gewaardeerd wordt!

Hierdoor, i.c.m. mijn "gewone" werk, en een drukke (maar mooie) gezinsleven is het eigen fietsen (want daar begon het uiteindelijk allemaal mee) zoals ik zei, enorm bij ingeschoten.
Ik heb wél een aantal dingen gereden dit jaar. Ik ben 2x voor een lang weekend naar Sauerland geweest (1x op de weg, 1x op de MTB), en ook de 11-stedentocht reed ik uiteraard uit, maar met beide had ik eigenlijk wat ik ook in Oostenrijk 2011 had...... ik was (veel) te zwaar en had (veel) te weinig getraind. Ik heb alles "op karakter" gedaan, wat eerlijk gezegd niet bijdraagt aan het factor: genieten.

Je hebt twee soorten "afzien" tijdens het fietsen:
Een soort waar je enorm van kunt genieten, en waarbij de verhalen achteraf met een soort heldendom verteld worden. Dat is echt genieten, want je weet dat je er alles aan hebt gedaan om te komen waar je nu bent, en al word je eerste of laatste...... je deed mee, en je kunt meepraten met de rest.
Daarnaast heb je een tweede soort afzien..... ééntje waarbij je ergens diep van binnen weet dat het aan jou ligt dat je niet hebt gepresteerd, en je weet ook erg goed waar je het de afgelopen maanden hebt laten liggen. Dit is een vreselijke vorm van afzien, want het knaagt aan je lang nadat je de schoenen uit de pedalen hebt geklikt.

Nu de er de laatste weken veel berichten langskomen over Marcialonga 2013, die uiteraard gekoppeld is aan mijn ultieme doel: Klasbak 2013, begint het enorm te kriebelen. De foto's, de klimprofielen, en wetend dat de sfeer na een lange dag in de zadel met een grosse weisse erg leuk zal zijn, hebben me doen denken over hoe ik ga aanpakken de komende acht maanden.
Aan het materiaal zal het niet liggen: ik heb immers een uitstekende fiets (Specialized Roubaix Pro Custom en ik heb net een set lichte klimwielen gemaakt van +/- 1295g. Deze worden voorzien van tubeless banden en latex sealant, dus zonder binnenbanden.
Voor de kenners/geïnteresseerden:

Naven: Tune Mig 70 / Mag 170
Velgen: NoTubes ZTR Alpha 340
Spaken: Sapim CX Ray
Nippels: Aluminium

Daarnaast komt er een lichte klimcassette en een andere achterderailleur om de grote 32 tands cassette te kunnen "hebben".

Maar goed..... mooie materiaal is niets waard als de berijder zelf niet in orde is.......

Gisteren is de wintertraining begonnen met een ritje van 50km. Ik heb mijn oude MTB toch niet verkocht, en omgebouwd tot winter-wegfiets.

Lichtere wielen, smalle racebanden, spatborden en een zeer krachtig set Hope lampen zorgen ervoor dat ik de hele winter kan doorfietsen op de weg, wat een leuke afwisseling is van de Tacx. De fiets wordt ook sowieso één keer in de week ingezet als woon-werk fiets. De rit naar Sint Nyk is toch lekker 20km heen, 20km terug.

Dus, we zijn begonnen, en er is veel werk aan de winkel! Ik heb er zin in!

(oh ja... ik zal proberen deze blog nu echt goed bij te houden...... :p)

118-2-88