Zo zeg..... je zou zeggen dat mijn benen toch wel iets gewend waren. Ik bedoel, ik ben zeker niet de lichtste, slankste wielrenner en zal dat nooit worden, maar ik heb dacht ik wel wat power in de benen....... toch?
Nou, ongetwijfeld wel, maar nu even niet.......
Ik ben gisteren voor het eerst in een paar jaar (rustig) een blokje om wezen hardlopen.
Hardlopen is toch (vind ik) een lekkere winteractiviteit.... ééntje waarbij je basisconditie op peil wordt gehouden, en het help mocht je overtollig gewicht hebben (zoals ik) een beetje af te vallen.
Dus.... gisteren lekker een beetje Armin van Buren op de iPod en lekker rustig een km of 4 hardlopen.
Niks geks, niks forceren, gewoon lekker rustig de spiertjes en gewrichten laten wennen aan het idee.
Nou, ik heb het geweten..... al na het douchen kwam ik de trap haast niet af en ben eindelijk met zeer pijnlijke benen op de bank gaan zitten. Nou ja, ik had uiteraard wat "pijn" verwacht, maar dit was toch wel heel even wennen hoor!
Ik ging op bed "wetend" dat de dag erna altijd nóg erger is, dus met dat gedachte viel ik vrij onrustig in slaap.
Echter, het herstellende vermogen is (veel) beter dan verwacht, want al voel ik uiteraard de benen nog héél goed na mijn loop-avonturen van gisteravond.... ze voelen niet héél dramatisch!
Ik zeg, volgende week een keertje weer! Dan even kijken hoe het gesteld is!
118-2-88
vrijdag 26 oktober 2012
donderdag 18 oktober 2012
Rustig aan
Omdat ik weer lekker fanatiek bezig ben met fietsen en trainen weet ik van mijzelf dat ik soms moet oppassen dat ik niet té snel, té veel doe.
Daarom heb ik naast de drukke gang van zaken thuis, een weekje rustig aan gedaan en afgelopen dagen heb ik het beperkt tot een 45min op de rollers.
Ik merk wel dat als je zo lekker bezig bent, dat het kriebelt en soms moeilijk is om even de beentjes een dagje rust te geven.
Ze zijn nu weer (meer dan) uitgerust, en maar goed ook, want door omstandigheden heb ik nu plots vanaf morgen de komende vijf dagen maar liefst vier fietsdagen:
Vrijdag: 5u wekker en met de fiets naar Sint Nic om te werken (uiteraard 's middags weer terug)
Zondag: Rondje MTB'en met een paar fietsmaten
Maandag: Weer woon-werk
Dinsdag: vanaf deze week is t hele winter door dinsdag de vaste Tacx avond in de garage van fietsmaat Wilco in Aldeboarn.
Woensdag:...... Ik denk dat ik naar Frits ga in Folsgare voor een lekkere beenmassage. Zal ik wel aan toe zijn denk ik!
Daarom heb ik naast de drukke gang van zaken thuis, een weekje rustig aan gedaan en afgelopen dagen heb ik het beperkt tot een 45min op de rollers.
Ik merk wel dat als je zo lekker bezig bent, dat het kriebelt en soms moeilijk is om even de beentjes een dagje rust te geven.
Ze zijn nu weer (meer dan) uitgerust, en maar goed ook, want door omstandigheden heb ik nu plots vanaf morgen de komende vijf dagen maar liefst vier fietsdagen:
Vrijdag: 5u wekker en met de fiets naar Sint Nic om te werken (uiteraard 's middags weer terug)
Zondag: Rondje MTB'en met een paar fietsmaten
Maandag: Weer woon-werk
Dinsdag: vanaf deze week is t hele winter door dinsdag de vaste Tacx avond in de garage van fietsmaat Wilco in Aldeboarn.
Woensdag:...... Ik denk dat ik naar Frits ga in Folsgare voor een lekkere beenmassage. Zal ik wel aan toe zijn denk ik!
donderdag 11 oktober 2012
Night Ride
Sportief fietsen in het donker is bijzonder. Het is toch anders dan op je gewone fiets naar huis fietsen van de stad na koopavond.
Je gaat veel sneller, je bent met andere dingen bezig en je kijkt vooral goed naar de wegdek voor je. Je bent ook vooral anoniem, want niemand ziet wie je bent of hoe je er uitziet. Zeker niet op de lange, donkere stukken tussen steden en dorpen.
Ik zou gisteren op de rollers stappen om een uurtje te fietsen, maar vond het buiten eigenlijk prima fietsomstandigheden. Windstil, mooi temperatuur........ prima! Daarnaast moest ik iets langs brengen bij een maat van me in Leeuwarden, dus een mooie "night ride" leek perfect
Ik pakte de winterfiets en stapte om een uur of kwart over acht op.
Ik had me gelukkig ingepakt, want de temperatuur daalde flink, en twee uur en een kwartier later kwam ik koud, moe en zeer voldaan weer thuis.
Ik heb werkelijk HEERLIJK geslapen vannacht!
Rit van gisteren.
118-2-88
Je gaat veel sneller, je bent met andere dingen bezig en je kijkt vooral goed naar de wegdek voor je. Je bent ook vooral anoniem, want niemand ziet wie je bent of hoe je er uitziet. Zeker niet op de lange, donkere stukken tussen steden en dorpen.
Ik zou gisteren op de rollers stappen om een uurtje te fietsen, maar vond het buiten eigenlijk prima fietsomstandigheden. Windstil, mooi temperatuur........ prima! Daarnaast moest ik iets langs brengen bij een maat van me in Leeuwarden, dus een mooie "night ride" leek perfect
Ik pakte de winterfiets en stapte om een uur of kwart over acht op.
Ik had me gelukkig ingepakt, want de temperatuur daalde flink, en twee uur en een kwartier later kwam ik koud, moe en zeer voldaan weer thuis.
Ik heb werkelijk HEERLIJK geslapen vannacht!
Rit van gisteren.
118-2-88
dinsdag 9 oktober 2012
Rust
Bij een goede training hoor ook af en toe rust. Zo kan het lichaam herstellen van gedane arbeid om vervolgens met hernieuwde energie en een verbeterde conditie weer aan de slag te gaan.
Na 225km en een kleine Tacx uurtje gedaan te hebben de afgelopen week, is het vandaag tijd voor eventjes rust.
Morgen of overmorgen stappen we weer even op de rollers denk ik..... even kijken hoe het zit met de balans! :-)
118-2-88
Na 225km en een kleine Tacx uurtje gedaan te hebben de afgelopen week, is het vandaag tijd voor eventjes rust.
Morgen of overmorgen stappen we weer even op de rollers denk ik..... even kijken hoe het zit met de balans! :-)
118-2-88zondag 7 oktober 2012
Niet alleen
Het is toch wél zo.... als je met zijn tweeën bent is het toch anders dan als je alleen bent.
Uiteraard geldt dat voor veel dingen, maar ook voor fietsen.
Vandaag hebben fietsmaat Wilco D. te O. en ik lekker een rondje van 55km gefietst.
Er stond een flinke N.W. tegenwind tijdens de eerste 25km, maar met zijn tweeën kop-over-kop was dit goed te doen. Je spoort elkaar ook aan en het gevoel van "samen dit klusje klaren" is groter en voelt lekkerder dan wanneer je alleen je heldendaden moet trotseren.
Op de terugweg dus wind mee en kletsend op t gemak reden we met een gang van 35km/u ri. Sneek.
Ik wilde de 50km aantikken vandaag en op een gegeven moment realiseerde ik me dat als we zo weer naar IJlst gingen dat ik dat net niet ging halen. Prompt besloten we de rondweg van Sneek mee te pikken, om alsnog boven de 50km uit te komen.
Zo gezegd, zo gedaan....... ook mentaal zit het momenteel lekker.
Morgen om 6u lekker 20km uitfietsen naar werk, en om 14.30u weer 20km naar huis.
118-2-88
Uiteraard geldt dat voor veel dingen, maar ook voor fietsen.
Vandaag hebben fietsmaat Wilco D. te O. en ik lekker een rondje van 55km gefietst.
Er stond een flinke N.W. tegenwind tijdens de eerste 25km, maar met zijn tweeën kop-over-kop was dit goed te doen. Je spoort elkaar ook aan en het gevoel van "samen dit klusje klaren" is groter en voelt lekkerder dan wanneer je alleen je heldendaden moet trotseren.
Op de terugweg dus wind mee en kletsend op t gemak reden we met een gang van 35km/u ri. Sneek.
Ik wilde de 50km aantikken vandaag en op een gegeven moment realiseerde ik me dat als we zo weer naar IJlst gingen dat ik dat net niet ging halen. Prompt besloten we de rondweg van Sneek mee te pikken, om alsnog boven de 50km uit te komen.
Zo gezegd, zo gedaan....... ook mentaal zit het momenteel lekker.
Morgen om 6u lekker 20km uitfietsen naar werk, en om 14.30u weer 20km naar huis.
118-2-88
vrijdag 5 oktober 2012
Storing
Ik had het zo goed in mijn hoofd gisteravond...... thuis tot een uur of 21u werken, en dan lekker op de Tacx. Eerst even bij Uitzendinggemist wat uitzoeken om op de laptop te kijken (want anders is een uur in je eentje wel héél lastig vol te houden), dan soepel de pedalen strelen met een lage hartslag.
Super! Ik had er ook nog zin in!
De laatste uitzending van Holland Sport is het geworden, en ik stapte op de fiets en begon lekker te trappen....... met een hartslag van 224 b.p.m. (!!). Hmmmm, dat kan uiteraard niet, dus Garmin uit, weer aan, en dan nog een keer proberen. 105 b.p.m..... dat is beter!
Toen ik even mijn koptelefoon uit mijn oor deed hoorde ik mijn derailleur enorm ratelen. Ik verwisselde net mijn hoge carbon achterwiel voor mijn standaard Tacx wiel met Tacx-band, en de cassette was net wat anders dan de vorige. Meestal kan ik dat redelijk aanpassen tijdens het fietsen door aan de buisverstellers te draaien. Deze keer niet. Het ging van kwaad tot erger, en op een gegeven moment moest ik afstappen en de boel goed verstellen.
Beetje jammer, maar goed, weer op de fiets en trappen maar........ met een hartslag van 235 b.p.m.
Zucht....... Garmin weer uit, weer aan...... steeds te hoog.
Dit herhaalde zich een paar keer voordat ik gefrustreerd mijn borstband aftrok en tegen de laptop gooide.
Dan maar geen hartslaggegevens vanavond!
Desondanks dat ik niet veel echt arbeid had verricht, kreeg ik toch dorst. Ik nam een dikke slok uit mijn bidon en ging weer trap........ getverdemme! Wat was dit? Ik had zonder het te zien de verkeerde smaak drank gekocht (High5 ZERO Elektrolite .... erg lekker als het de juiste smaak is!). I.p.v. mijn vertrouwde bessen smaak had ik nu één of ander vieze meloen smaak genomen. Echt niet te zuipen.
Gelukkig was een koelkast binnen bereik (ik Tacx in de bijkeuken), en heb ik een fles cranberrysap gepakt en ben, iets wat mentaal geknakt, toch weer gaan fietsen. Het zat allemaal niet mee, maar toch wilde ik graag iets doen qua sport, dus toch maar doorgaan........ we hebben altijd Wilfried de Jong en Holland Sport nog!
Ik kwam lekker in mijn ritme en was benieuwd naar Willem van Hanegem als Coach van de Week toen het beeld stil stond........ er kwam de bekende zandloper in het scherm, en vervolgens de volgende mededeling:
"Verbinding met de server mislukt"
AARRGGHHH!!!!!!
Ik heb een paar stevige woorden met de Heer gesproken. Als het allemaal even tegenzit moet je dat ook kunnen accepteren op een gegeven moment, dus ben van de fiets afgestapt, heb ik mijn schoenen uitgedaan en heb lekker 20 minuten onder de warme straal van de douche gestaan.
Dan maar mijn lichaam goed soigneren.... ook belangrijk!
Binnenkort de herkansing.
118-2-88
Super! Ik had er ook nog zin in!
De laatste uitzending van Holland Sport is het geworden, en ik stapte op de fiets en begon lekker te trappen....... met een hartslag van 224 b.p.m. (!!). Hmmmm, dat kan uiteraard niet, dus Garmin uit, weer aan, en dan nog een keer proberen. 105 b.p.m..... dat is beter!
Toen ik even mijn koptelefoon uit mijn oor deed hoorde ik mijn derailleur enorm ratelen. Ik verwisselde net mijn hoge carbon achterwiel voor mijn standaard Tacx wiel met Tacx-band, en de cassette was net wat anders dan de vorige. Meestal kan ik dat redelijk aanpassen tijdens het fietsen door aan de buisverstellers te draaien. Deze keer niet. Het ging van kwaad tot erger, en op een gegeven moment moest ik afstappen en de boel goed verstellen.
Beetje jammer, maar goed, weer op de fiets en trappen maar........ met een hartslag van 235 b.p.m.
Zucht....... Garmin weer uit, weer aan...... steeds te hoog.
Dit herhaalde zich een paar keer voordat ik gefrustreerd mijn borstband aftrok en tegen de laptop gooide.
Dan maar geen hartslaggegevens vanavond!
Desondanks dat ik niet veel echt arbeid had verricht, kreeg ik toch dorst. Ik nam een dikke slok uit mijn bidon en ging weer trap........ getverdemme! Wat was dit? Ik had zonder het te zien de verkeerde smaak drank gekocht (High5 ZERO Elektrolite .... erg lekker als het de juiste smaak is!). I.p.v. mijn vertrouwde bessen smaak had ik nu één of ander vieze meloen smaak genomen. Echt niet te zuipen.
Gelukkig was een koelkast binnen bereik (ik Tacx in de bijkeuken), en heb ik een fles cranberrysap gepakt en ben, iets wat mentaal geknakt, toch weer gaan fietsen. Het zat allemaal niet mee, maar toch wilde ik graag iets doen qua sport, dus toch maar doorgaan........ we hebben altijd Wilfried de Jong en Holland Sport nog!
Ik kwam lekker in mijn ritme en was benieuwd naar Willem van Hanegem als Coach van de Week toen het beeld stil stond........ er kwam de bekende zandloper in het scherm, en vervolgens de volgende mededeling:
"Verbinding met de server mislukt"
AARRGGHHH!!!!!!
Ik heb een paar stevige woorden met de Heer gesproken. Als het allemaal even tegenzit moet je dat ook kunnen accepteren op een gegeven moment, dus ben van de fiets afgestapt, heb ik mijn schoenen uitgedaan en heb lekker 20 minuten onder de warme straal van de douche gestaan.
Dan maar mijn lichaam goed soigneren.... ook belangrijk!
Binnenkort de herkansing.
118-2-88
dinsdag 2 oktober 2012
Woon-werkverkeer
Ik heb een haat-liefdeverhouding met woon-werkverkeer op de fiets.
De afstand van 19,5km van IJlst naar Sint Nicholaasga is net wat te kort voor een lekkere training en gewoon té lang om even de stadsfiets te pakken. Ik moet om 6:00u vertrekken als ik een vroege dienst heb, en ben pas om 22:45u weer thuis als ik een late heb.
Het duurt langer dan met de auto, dus moet je nóg eerder van huis...... om vervolgens weer ook nog eens veel later thuis te komen...... en dan hebben we het niet eens over het feit dat je eerst moet douchen op het werk voordat je dienst kan beginnen...... en de vieze fietskleren die je weer aan moet doen voor de terugreis naar huis.
Nou goed... "hoe maak je dit nou leuker?" dacht ik. Het is wel 2x 20km die je mooi even meeneemt eens in de week (op maandag heeft mijn vrouw altijd de auto nodig, dus als ik op een maandag moet werken, wat zo goed als altijd het geval is, dan moet ik met de fiets).
De weg ernaar toe is behoorlijk saai (onder de 11-stedenfietsers bekend als "dat vreselijk saai, rechte stuk tussen Hommerts en Spannenburg) en een leuke omweg is er niet. Alternatief is langs de A7 tussen Sneek en Joure.
Ik besloot dus gisteren op de terugweg tussen Spannenburg en Hommerts er een tijdritje van te maken. Naast een leuke cardiotraining zou dit ook betekenen dat ik sneller thuis was, want het kwam gisteren met bakken uit de hemel.
Op een MTB heb je niet echt een mooie tijdrithouding, of beter gezegd echt niet, maar gewoon lekker een km of acht flink doorrijden. De eerste vijf dat het nog wel vol te houden was, en de laatste drie voluit.
De snelheden waren niet super hoog maar ik heb toch flink afgezien en de benen ploften haast toen ik onder het aquaduct van Hommerts reed.
Daarna lekker rustig uittrappen naar huis, doorweekte kleren uittrekken en onder de warme douche stappen.
De terugweg naar huis.
118-2-88
De afstand van 19,5km van IJlst naar Sint Nicholaasga is net wat te kort voor een lekkere training en gewoon té lang om even de stadsfiets te pakken. Ik moet om 6:00u vertrekken als ik een vroege dienst heb, en ben pas om 22:45u weer thuis als ik een late heb.
Het duurt langer dan met de auto, dus moet je nóg eerder van huis...... om vervolgens weer ook nog eens veel later thuis te komen...... en dan hebben we het niet eens over het feit dat je eerst moet douchen op het werk voordat je dienst kan beginnen...... en de vieze fietskleren die je weer aan moet doen voor de terugreis naar huis.
Nou goed... "hoe maak je dit nou leuker?" dacht ik. Het is wel 2x 20km die je mooi even meeneemt eens in de week (op maandag heeft mijn vrouw altijd de auto nodig, dus als ik op een maandag moet werken, wat zo goed als altijd het geval is, dan moet ik met de fiets).
De weg ernaar toe is behoorlijk saai (onder de 11-stedenfietsers bekend als "dat vreselijk saai, rechte stuk tussen Hommerts en Spannenburg) en een leuke omweg is er niet. Alternatief is langs de A7 tussen Sneek en Joure.
Ik besloot dus gisteren op de terugweg tussen Spannenburg en Hommerts er een tijdritje van te maken. Naast een leuke cardiotraining zou dit ook betekenen dat ik sneller thuis was, want het kwam gisteren met bakken uit de hemel.
Op een MTB heb je niet echt een mooie tijdrithouding, of beter gezegd echt niet, maar gewoon lekker een km of acht flink doorrijden. De eerste vijf dat het nog wel vol te houden was, en de laatste drie voluit.
De snelheden waren niet super hoog maar ik heb toch flink afgezien en de benen ploften haast toen ik onder het aquaduct van Hommerts reed.
Daarna lekker rustig uittrappen naar huis, doorweekte kleren uittrekken en onder de warme douche stappen.
De terugweg naar huis.
118-2-88
maandag 1 oktober 2012
Daar waren we weer!
Na een aantal maanden (lees: acht) niet meer geblogd te hebben dacht ik nu weer eens tijd dat wel te gaan doen. Datzelfde geldt overigens ook voor het fietsen, wat de afgelopen half jaar meer dan enorm bij ingeschoten is.
Het was voor mijn bedrijf Force Wheelz een geslaagde voorjaar en zomer...... ik heb veel mensen blij kunnen maken met sterk, mooi en betrouwbare wielen en ik heb flink aan de weg getimmerd met het versterken van mijn "goede naam". Hierdoor hebben veel mensen mij nu ook via "mond-op-mond" reclame weten te bereiken. Uiteraard erg leuk en fijn dat je werk gewaardeerd wordt!
Hierdoor, i.c.m. mijn "gewone" werk, en een drukke (maar mooie) gezinsleven is het eigen fietsen (want daar begon het uiteindelijk allemaal mee) zoals ik zei, enorm bij ingeschoten.
Ik heb wél een aantal dingen gereden dit jaar. Ik ben 2x voor een lang weekend naar Sauerland geweest (1x op de weg, 1x op de MTB), en ook de 11-stedentocht reed ik uiteraard uit, maar met beide had ik eigenlijk wat ik ook in Oostenrijk 2011 had...... ik was (veel) te zwaar en had (veel) te weinig getraind. Ik heb alles "op karakter" gedaan, wat eerlijk gezegd niet bijdraagt aan het factor: genieten.
Je hebt twee soorten "afzien" tijdens het fietsen:
Een soort waar je enorm van kunt genieten, en waarbij de verhalen achteraf met een soort heldendom verteld worden. Dat is echt genieten, want je weet dat je er alles aan hebt gedaan om te komen waar je nu bent, en al word je eerste of laatste...... je deed mee, en je kunt meepraten met de rest.
Daarnaast heb je een tweede soort afzien..... ééntje waarbij je ergens diep van binnen weet dat het aan jou ligt dat je niet hebt gepresteerd, en je weet ook erg goed waar je het de afgelopen maanden hebt laten liggen. Dit is een vreselijke vorm van afzien, want het knaagt aan je lang nadat je de schoenen uit de pedalen hebt geklikt.
Nu de er de laatste weken veel berichten langskomen over Marcialonga 2013, die uiteraard gekoppeld is aan mijn ultieme doel: Klasbak 2013, begint het enorm te kriebelen. De foto's, de klimprofielen, en wetend dat de sfeer na een lange dag in de zadel met een grosse weisse erg leuk zal zijn, hebben me doen denken over hoe ik ga aanpakken de komende acht maanden.
Aan het materiaal zal het niet liggen: ik heb immers een uitstekende fiets (Specialized Roubaix Pro Custom en ik heb net een set lichte klimwielen gemaakt van +/- 1295g. Deze worden voorzien van tubeless banden en latex sealant, dus zonder binnenbanden.
Voor de kenners/geïnteresseerden:
Naven: Tune Mig 70 / Mag 170
Velgen: NoTubes ZTR Alpha 340
Spaken: Sapim CX Ray
Nippels: Aluminium
Daarnaast komt er een lichte klimcassette en een andere achterderailleur om de grote 32 tands cassette te kunnen "hebben".
Maar goed..... mooie materiaal is niets waard als de berijder zelf niet in orde is.......
Gisteren is de wintertraining begonnen met een ritje van 50km. Ik heb mijn oude MTB toch niet verkocht, en omgebouwd tot winter-wegfiets.
Lichtere wielen, smalle racebanden, spatborden en een zeer krachtig set Hope lampen zorgen ervoor dat ik de hele winter kan doorfietsen op de weg, wat een leuke afwisseling is van de Tacx. De fiets wordt ook sowieso één keer in de week ingezet als woon-werk fiets. De rit naar Sint Nyk is toch lekker 20km heen, 20km terug.
Dus, we zijn begonnen, en er is veel werk aan de winkel! Ik heb er zin in!
(oh ja... ik zal proberen deze blog nu echt goed bij te houden...... :p)
118-2-88
Het was voor mijn bedrijf Force Wheelz een geslaagde voorjaar en zomer...... ik heb veel mensen blij kunnen maken met sterk, mooi en betrouwbare wielen en ik heb flink aan de weg getimmerd met het versterken van mijn "goede naam". Hierdoor hebben veel mensen mij nu ook via "mond-op-mond" reclame weten te bereiken. Uiteraard erg leuk en fijn dat je werk gewaardeerd wordt!
Hierdoor, i.c.m. mijn "gewone" werk, en een drukke (maar mooie) gezinsleven is het eigen fietsen (want daar begon het uiteindelijk allemaal mee) zoals ik zei, enorm bij ingeschoten.
Ik heb wél een aantal dingen gereden dit jaar. Ik ben 2x voor een lang weekend naar Sauerland geweest (1x op de weg, 1x op de MTB), en ook de 11-stedentocht reed ik uiteraard uit, maar met beide had ik eigenlijk wat ik ook in Oostenrijk 2011 had...... ik was (veel) te zwaar en had (veel) te weinig getraind. Ik heb alles "op karakter" gedaan, wat eerlijk gezegd niet bijdraagt aan het factor: genieten.
Je hebt twee soorten "afzien" tijdens het fietsen:
Een soort waar je enorm van kunt genieten, en waarbij de verhalen achteraf met een soort heldendom verteld worden. Dat is echt genieten, want je weet dat je er alles aan hebt gedaan om te komen waar je nu bent, en al word je eerste of laatste...... je deed mee, en je kunt meepraten met de rest.
Daarnaast heb je een tweede soort afzien..... ééntje waarbij je ergens diep van binnen weet dat het aan jou ligt dat je niet hebt gepresteerd, en je weet ook erg goed waar je het de afgelopen maanden hebt laten liggen. Dit is een vreselijke vorm van afzien, want het knaagt aan je lang nadat je de schoenen uit de pedalen hebt geklikt.
Nu de er de laatste weken veel berichten langskomen over Marcialonga 2013, die uiteraard gekoppeld is aan mijn ultieme doel: Klasbak 2013, begint het enorm te kriebelen. De foto's, de klimprofielen, en wetend dat de sfeer na een lange dag in de zadel met een grosse weisse erg leuk zal zijn, hebben me doen denken over hoe ik ga aanpakken de komende acht maanden.
Aan het materiaal zal het niet liggen: ik heb immers een uitstekende fiets (Specialized Roubaix Pro Custom en ik heb net een set lichte klimwielen gemaakt van +/- 1295g. Deze worden voorzien van tubeless banden en latex sealant, dus zonder binnenbanden.
Voor de kenners/geïnteresseerden:
Naven: Tune Mig 70 / Mag 170
Velgen: NoTubes ZTR Alpha 340
Spaken: Sapim CX Ray
Nippels: Aluminium
Daarnaast komt er een lichte klimcassette en een andere achterderailleur om de grote 32 tands cassette te kunnen "hebben".
Maar goed..... mooie materiaal is niets waard als de berijder zelf niet in orde is.......
Gisteren is de wintertraining begonnen met een ritje van 50km. Ik heb mijn oude MTB toch niet verkocht, en omgebouwd tot winter-wegfiets.
Lichtere wielen, smalle racebanden, spatborden en een zeer krachtig set Hope lampen zorgen ervoor dat ik de hele winter kan doorfietsen op de weg, wat een leuke afwisseling is van de Tacx. De fiets wordt ook sowieso één keer in de week ingezet als woon-werk fiets. De rit naar Sint Nyk is toch lekker 20km heen, 20km terug.
Dus, we zijn begonnen, en er is veel werk aan de winkel! Ik heb er zin in!
(oh ja... ik zal proberen deze blog nu echt goed bij te houden...... :p)
118-2-88
Abonneren op:
Posts (Atom)