7,3km interval

We hadden er allebei zin in, al een paar dagen. RP (die uit Lwd Noord) en ik zouden een paar rondjes van het MTB parcours in Schoorl afwerken.
Schoorl staat bekend als een van de mooiste en pittigste MTB routes van NL, en zeker alles wat zich buiten Limburg bevindt.
Het is 1u10min rijden vanaf IJlst, maar dat had ik er zeker voor over. Ongeveer 30km heftige singletrack lag te wachten.

Na een pittig begin, waar ik overigen te snel van start ging en mijzelf zowat opblies, begon ik net in mijn ritme te komen. RP was vooruitgereden en maakte een foto. Ik stopte en wilde een laag kleding uittrekken. Het was koud, maar op de fiets dusdanig intensief dat er een laagje kleding minder kon.
"Hoeveel hebben we gedaan?" was de vraag...... "7,3km" zei ik.

Verder kwamen we niet op het parcours. Een scheur in het frame van RP, net onder de zadelpen, zorgde ervoor dat we voorzichtig weer terugreden naar de auto, waar we uiteindelijk 10km op de teller hadden.

Dik twee uur in de auto om 40minuten te fietsen. Erg balen, maar de koffie en gebak daarna smaakte er niet minder om, en even gezellig bijkletsen met RP was zeker de moeite van het autorit waard.

De Apfulstrudelpolizei was trouwens zeker aan de trekken gekomen daar in Schoorl.... de koffie en appelgebak waren een dikke prima, oftewel een 8, en met de leuke bediening erbij kwamen we uit op een 8+. Eind goed al goed.

Soms kan je t niet laten.....

Ik kon het niet laten. Tegen beter weten in tijdens een antibioticakuur in miezerig, koud weer toch een blokje om gaan fietsen. Het kriebelde gewoon, het moest gewoon. Daarnaast kreeg ik verwijten dat ik vrij onaangenaam was thuis gezien mijn humeur.

Op de fiets dus, rustig met lage hartslag.
Koud, en toch afzien gezien de fysieke gesteldheid.
Maar oh zo lekker!

Het was dus de vraag hoe ik de rit zou verteren, maar ook daar goede berichten. Voel me stukken beter. Blij dus!

#stelvioherewecome

Geen stem

2016 is een week oud en helaas is het enige sportiviteit mijn Nieuwjaarsrit op Ameland.
Reden: niet zozeer de bijzonder lastige ijzel die Noord-Nederland al dagen in zijn grip heeft. Nee, een hardnekkige keelontsteking is de boosdoener. Sinds 31 december last van de keel, en sinds 2 januari haast geen stem meer. Duurt me nu wat te lang dus vandaag naar de dokter.
Antibioticakuur mee en hopelijk over een paar dagen dusdanig fit om rustig (heel rustig) een rondje te peddelen, of in ieder geval iets op de Tacx of rollers.
Volgens mijn omgeving is het zo een stuk rustiger in huis. Dan liever weg op de fiets... dan is t ook rustig.

#achterstandisdoodelijk

Stelvio here we come

De kop is eraf... 2016 is een feit!

Na vakanties in Zweden voor Kerst, en op Ameland voor oude nieuw, morgen is alles weer normaal en gaan we (gelukkig) weer aan het werk.

Op fietsgebied werd het jaar goed afgesloten met een MTB rit in Zweden, en twee op Ameland, en het nieuw jaar werd zeer goed begonnen met een 53km MTB rit ook op Ameland.

De voorbereiding voor de Stelvio in juni in nu in ernst begonnen! Achterstand is dodelijk! :-)

DNS

Weer even wat op de blog na maanden fijne fietservaringen (Ventoux) en plezier.....

Nu is het echter even minder gesteld hier in IJlst. DNS voor de Adventure Run komend weekend op Ameland, en daar baal ik best wel van.
Buikgriep nekt hier iedereen in huis. Ik, mijn vrouw (die ook zou lopen) en de kleine man hebben al dagen last van de griep in verschillende gradaties en gedaantes. Vervelend is, is dat het lijkt over te gaan, om alleen weer 24u later toe te slaan.

Erg balen, helemaal gezien ik dit jaar goed op weg was met mijn training en voorbereiding, en ik serieus een PR voor ogen had.

Nou ik heb genoten van de training en opbouw de afgelopen maanden dus om te zeggen dat het helemaal voor niets is geweest, nou nee. Maar een tegenslag is het wel.

Nu dus herstellen en nieuwe doelen zoeken. We gaan binnenkort naar zowel Zweden als Ameland, dus beide keren gaan de fietsen en hardloopschoenen mee, dus we komen wel goed de feestdagen door.

Op naar 2016...... waar mijn Nemesis de Stelvio op t programma staat dus het nodige te doen. Zin in!

Geen voet op de grond

De weersvoorspellingen voor vandaag waren/zijn niet geweldig. Zeg maar slecht.
Om deze reden toch besloten gisteren een rondje te rijden ipv vandaag. De bedoeling was ergens tussen de twee en drie uren de pedalen rustig rond te draaien. Het was tenslotte de eerste keer in een week na wat zitvlak elkende (overigens niet helemaal voorbij, maar goed......)
Ik vertrok en nog geen minuut later zette ik voet op de grond. Brug open in IJlst.
Hij ging echter vlot weer dicht en ik kon verder.
Ik wist toen allen nog niet dat de volgende keer dat ik uit de pedalen zou klikken pas drie uren en een paar minuten later zou zijn, weer in mijn achtertuin nadat ik 87km had weggetrapt.
Ik was namelijk een uur later vertrokken dan oorspronkelijk gepland, ik wilde toch de km's maken, maar toch ook weer niet al te laat thuis zijn. Doortrappen dus..... En niet stoppen.
Een behoorlijke training achteraf gezien de pijn en rusteloosheid in mijn benen afgelopen nacht..... Vandaag maar een rustdag (rust is ook trainen).

http://connect.garmin.com/activity/762866493

Op de blaren zitten

We hebben de afgelopen weken mooi wat km's gemaakt. Na Het Juweel en Salland een aantal ritjes in Friesland, met daarna het hoogtepunt van het voorjaar: Vlaanderen weekend met o.a. vrijdag de Paterberg, Koppenberg, Molenberg en Taaienberg, en zaterdag de Peter van Petegem Classic met o.a. De Bosberg en de befaamde Muur van Gerardsbergen (al was het dit keer maar een halve, dus zonder de zeer lastige aanloop). De Oude Kwaremont lieten we links dit keer..... Ben ik toch minstens zeg keer omhoog gereden, dus tja.......

Om het lekkere ritme door te trekken wilde ik afgelopen weekend ook een lange rit maken. Ik was maandag verhinderd voor de Prinsenhoftocht, dus besloot ik zondag te gaan. Het weer was echter niet al te best, dus ging de MTB achter op de auto en ging ik naar Appelscha voor drie pittige rondjes. Goed voor 48km intensief onverhard in de regen. Top training van bijna 3 uren!

Ik besloot ook mijn nieuwe "baggies" aan te trekken. Dit zijn wat loszittende kleding die erg populair is in vooral Engeland en Amerika voor de MTB scene. Broek met zeem, in een loszittende korte broek. Je kunt kiezen voor je gewone fietsbroek onder de kortebroek, of gebruik te maken van de meegeleverde kortebroek met zeem (zonder bretels). Ik koos voor het laatste om het een keer te proberen. Het zat erg lekker maar moest wel constateren dat er some een beetje beweging was tussen zeem en bil. Had hier verder helemaal geen last van tijdens het fietsen.
De volgende ochtend echter wel, want ik heb nu twee blaren aan mijn zitvlak..... Weinig last van verder, totdat ik op een zadel ga zitten.

Gedwongen rust dus deze week...... Wellicht ook goed om even een korte taperweek in te lassen. Gezien de vermogensresultaten op Trainig Peaks van de afgelopen weken ben ik inderdaad aan een kleine rust toe. Dan maar op de bank op de blaren zitten.